Comienza el momento en que termina el año y uno mira hacia atrás y evalúa lo que ha hecho...y francamente,  creo que he avanzado mucho.

No sólo le he echado un par de narices y he hecho lo que quería:, estudiar una carrera. Sino que he conseguido trabajo en una comunidad autónoma que  no se caracteriza por su bajo paro, más bien al contrario. Y no sobre todo vivo con la persona que más quiero: Eli.

Pero no es el momento  de besarse a uno mismo, porque nada de esto lo habría hecho de no ser por todas las personas que me rodean.

Empezando por mi familia que lejos de interferir en mi evolución, ellos me ayudaron a seguir mis sueños aun siendo tan terriblemente dolorosos como dejar marchar a un hijo o un hermano.

Luego quiero dar las gracias a gente que me han apoyado y no han parado de ayudarme en mi aventura aqui, en canarias. Ellos son mi familia adoptiva aquí en canarias, como Carmen, que me esta dando cobijo y muchisimo cariño, más del que se podría esperar, Mari, Laura y David que me ha ayudado a conseguir trabajo y me han apoyado a seguir hacia delante. A todos muchisimas gracias de verdad.

Pero a demás de dar gracias, este blog lo quiero usar para decir que echo de menos y mucho a mis amigos.
Manu, Sergio, Domingo,Marcial, Dani, Paco, Bernabe, Adrian,  Rober (aunque no sea de Utrera), Manolo, Marta, Adolfo, Fran, Elena incluso a Apolo (¿porque no? a todos os echo de menos quizas a unos más que otros, es inevitable no puedo tener, por desgracia, la misma relación con todos pero os echo igualmente de menos a cada uno de vosotros.

Echo de menos a gente que incluso estando en Sevilla no trato. Echo de menos mi hermanos Bolton: Angel, Rafa, Miguel, Pedro, Miranda, Vicente (queda feo Chope), Manu, incluso a Ester.

Echo de menos a Isa, a Nando, a Vinu, a Miriam, a Iris, a Milka .

Echo de menos mi gente de triana como, Raquel, a Javi, a Raul, a Maria, Ale...
A mi gente del ciclo, a Dani, A Piwy, a Cele, a Charlie, a Carmen, a las Beas, a Vicente a Laura, a Sara, a Cristian, a Marisol, al Comas, a Jesus, a Luna, a Joaquin, a Cristina, en fin a mi ciclo de producción. entero, aunque no os halla nombrado.

Echo de menos a gente que esta fuera haciendo lo que toda persona deberia hacer, VIVIR como Sara que está en Estados Unidos.
Echo de menos a gente de fuera como Paulina. A gente que conozco de hace poco como Laura, Escribano, Chus, a Luna.
Incluso a gente que tengo que conocer como Hayka y su marido. ( ^^).

echo de menos a mucha gente. Por suerte aquí, en esta isla, tengo a  amigos como, Jose, Elena, Cris, Sara, Toni, Edgar, Migue, Pepe, Yanira, Iris, Kilian , Guacis y muchos mas que podría nombrar, a todos, muchísimas gracias por  abrirme vuestro corazón.

Y finalmente, gracias a tí, por hacerme feliz todos los dias, por hacerme creer que puedo ser más bueno, más guapo, más fuerte y mejor sólo por querer estar a tu altura. Porque tu eres lo más bonito, bueno y maravilloso que he encontrado en mi vida y siempre estas ahí para hacerme feliz ya sea con tu mirada, con tu "chinchamiento" con tu paciencia, con tu alegria, con todo, muchas gracias Elisabet.


En fin, ha sido un buen año pese a todo y según dicen estamos en lo peor... Bueno entonces sólo se puede mejorar.

Así que empezaré por desearos unas magnificas navidades, un prospero año nuevo y a volver a daros las gracias por todo, a los que he nombrado y a los que seguro que me faltan por nombrar pero es que por suerte, tengo muchísimos amigos.


FELIZ NAVIDAD.


Besos y abrazos para todos.

Para tí más.